Στο μυαλό πολλών ο Hendrix δεν συνδέεται με τα blues. Όλοι γνωρίζουν τα κλασικά: Foxy Lady, Hey Joe άντε και το All Along The Watchtower (Dylan γαρ…).
Ο άνθρωπος έπαιζε blues. Πάρ΄το μουσικά, σημειολογικά, ηχητικά ή αξιωματικά. Το Red House είναι μια απτή απόδειξη. Αν όμως δεν έχεις ακούσει το Machine Gun, χάνεις πολλά. Ένας φόρος τιμής στον αυτοσχεδιασμό, μια ενέργεια που διαχέεται και θρέφεται από τη δική σου. Τί κι αν είχα τη δυνατότητα να το αναλύσω μουσικολογικά. Πόσοι θα ενδιαφερθούν πραγματικά γι΄ αυτό; Ας το πούμε αλλιώς: Φαντάσου τη Guernica σαν ένα μουσικό κομμάτι. Αν ο Hendrix ζωγράφιζε, αυτό το τραγούδι θα ήταν η Guernica του. Ή για να το περιγράψω καλύτερα, αν ο Picasso είχε μια Stratocaster και απέδιδε μουσικά τον πίνακά του, τότε εκείνος θα ήταν που θα άλλαζε τη ροή της ροκ μουσικής. Ευτυχώς ο Jimi είναι μοναδικός. Στα 12 λεπτά και 40 δεύτερα (έκδοση από το άλμπουμ Band of Gypsys) η κιθάρα σου διηγείται τη φρίκη του πολέμου και ο Jimi απλά συμπληρώνει τα κενά με τη φωνή του. Έξι χορδές και το τρομακτκό sustain της κιθάρας που ξερνάνε οι λάμπες του Marshall μεταφέρουν τα ουρλιαχτά του πολέμου ενω διακόπτονται διαρκώς από τις ριπές του ταμπούρου.
Διαλέγουμε να ακούμε τραγούδια που συνδυάσαμε με καταστάσεις και γεγονότα στη ζωή μας. Τα τραγούδια αυτά γίνονται έντονα δικά μας λόγω της σύνδεσης αυτής. Κι όμως δεν είναι πάντα έτσι. Φαντάσου να άκουγες το Machine Gun την πρώτη φορά που έκανες sex. Δεν ξέρω για ποιόν θα ήταν πιο τραυματική η εμπειρία. Μάλλον για εκείνη. Είναι ένα τραγούδι βίαιο και καθόλου ρομαντικό. Ο ρυθμός είναι καταιγιστικός και οι ριπές ασταμάτητες. Δεν θα μπορούσε με τίποτα να συνοδεύει μουσικά την πρώτη σου φορά. Τίποτα δεν κρατά 12΄40΄΄. Νομίζω πως θα ήσουν καλύτερα με το Little Wing (2’27’’) από το Axis: Bold As Love. Ο Chas Chandler (μπασίστας των Animals και παραγωγός των πρώτων LP του Jimi) υποχρέωνε τον Hendrix να κρατά τα τραγούδια κάτω από τα 3 λεπτά, πράγμα που σημαίνει πως καλύτερα να βάλεις το Axis παρά το Band of Gypsys.
Το συγκεκριμένο κομμάτι δεν συνδέεται με κάτι συγκεκριμένο από τη δική μου ζωή πέρα από το γεγονός πως για μεγάλο διάστημα το συγκεκριμένο άλμπουμ σκονίζονταν στη βιβλιοθήκη μου, αλφαβητικά τοποθετημένο δίπλα στους Housemartins!!! Είναι λοιπόν μια ευκαιρία να ανακαλύψω άλλες πτυχές του Hendrix και να αλλάξω τον τρόπο που αρχειοθετώ τα CD μου.
Αν κάποιος μου ζητούσε να παραθέσω 5 λέξεις/φράσεις που μου έρχονται συνειρμικά για τον Hendrix στο μυαλό, αυτές θα ήταν: Stratocaster, fuzz, zipp-έλαιο, θάνατος στα 27 και Machine Gun.
Μιλάμε για τις πέντε λέξεις που έρχονται στο μυαλό. Άλλος θα προσέθετε: Dylan, ‘scuse me while I kiss the sky, Fillmore East, 101 Αερομεταφερόμενο Τάγμα, κλπ. Είναι όμως συγκλονιστικό πως κανείς φτάνει στο σημείο να γνωρίζει τόσα πράγματα και λεπτομέρειες για έναν άνθρωπο. Υπάρχουν τόσα άλλα ιστορικά πρόσωπα για τα οποία θα έπρεπε να γνωρίζω πράγματα. Η pop κουλτούρα είναι προφανώς ισχυρότερη της ιστορίας. Θα μπορούσα να παραθέσω έναν σωρό από πληροφορίες ιστορικής ακρίβειας για μουσικούς που με ενδιαφέρουν, που στα μάτια πολλών να με κάνουν έναν αξιοθαύμαστο μελετητή του είδους. Η αλήθεια όμως έιναι πως δεν ξέρω τ΄ποτα περισσότερο από ό,τι γνωρίζει οποιοσδήποτε άλλος που τρέφει ένα ενδιαφέρον για κάποιο μουσικό είδος. Κατά τα λεγόμνα του Nick Hornby (31 Songs)ένα τραγούδι που αγαπάς θα πρέπει να μιλά περισσότερο στην καρδιά και λιγότερο στο μυαλό.
Για μένα, ο Hendrix είναι ένας μπλουζίστας.
